Van Hornbach naar woontoren Bach

“Ik had in 2016 net mijn diploma voor Verzorgende IG op zak toen ik een vorm van artritis aan mijn handen kreeg”, vertelt Emma. “Nog voordat ik echt in de zorg kon gaan werken, adviseerde mijn huisarts al om een ander beroep te kiezen. Daar ben ik toen erg verdrietig om geweest, maar ik heb zijn advies toch opgevolgd. Ik ben een vierjarige studie voor interieurontwerp gaan volgen en heb in 2021 mijn diploma gehaald.” Emma deed haar best om blij te zijn, maar miste de zorg. Ook toen ze na succesvolle stages werd ingelijfd bij Hornbach in Groningen, waar ze op de tuinafdeling aan de slag ging. Toch heel wat anders dan het zorgen voor mensen. 

Terug naar de zorg 

“Mijn man merkte dat ik niet gelukkig was in de bouwmarkt en zei dat ik beter moest luisteren naar mijn gevoel”, zegt Emma. “Hij voelde het goed aan en overtuigde mij dat ik in de zorg snel een baan zou kunnen vinden die bij mij past. Mijn moeder werkt ook al jaren als verzorgende bij ZINN en zij heeft mij altijd al heel enthousiast gemaakt voor dit beroep. Zij moedigde me dan ook aan om contact op te nemen met ZINN en zo kwam ik bij toenmalig leidinggevende Boukolien Woltjer terecht. Die was direct enthousiast en zei: ‘Hier ben je van harte welkom, we willen je graag hebben omdat je bent opgeleid voor de zorg.’ Dat deed me goed en ik kreeg een baan.” 

Warm welkom 

Emma was weer terug in de zorg. De eerste dagen in ZINN locatie Bach was ze nerveus en zelfs een beetje onzeker. Er spookte een vraag door haar hoofd: “Stel dat ik weer last krijg van mijn handen?” Gelukkig verdwenen die zorgen, want ze werd (zoals ze het zelf zegt) heel warm ontvangen door haar nieuwe collega’s, die ook bereid waren om taken over te nemen als ze weer pijn in haar handen zou krijgen. “Maar dat is niet nodig en ik word door die aandoening niet gehinderd. Van mijn werk krijg ik echt energie.” Waarom ligt haar hart bij de zorg? Emma: “Ik lever in de zorg een bijdrage aan de maatschappij en dat gevoel had ik bij Hornbach minder. Zeg maar gerust: niet. Hier zijn mensen zo dankbaar, omdat je voor hen het verschil kunt maken. Bij Hornbach bedanken mensen je ook, maar dat heeft toch een heel andere inhoud. Daar ben je gewoon een ‘Hornbachmedewerker’ en hier ben ik Emma die iets voor mensen kan doen.” 

Emma’s advies 

Wat een kracht en overtuiging straalt Emma uit. Ze werkt nu met hart en ziel in de ouderenzorg en denkt met gemengde gevoelens terug aan die huisarts en zijn advies. “Als dat niet was gebeurd, zou ik nu misschien al verpleegkundige zijn geweest”, zegt Emma. “Dat is trouwens nog steeds mijn doel. Maar voorlopig ben ik al heel blij dat ik weer terug ben in dit vak. En mijn advies aan iedereen is: volg je hart.”